Gezondheidsbevordering en bredere diensten die de gezondheid bevorderen, moeten realistische uitgangspunten hebben. Dit betekent beter gebruik van bestaande activa. Bijvoorbeeld het OESO-rapport over 'Verkwistende uitgaven in de gezondheidszorg'presenteerde alarmerende gegevens over verspilde middelen met schattingen variërend van een conservatieve 10% tot 34% van de uitgaven. De pandemie COVID-19 heeft ook een nieuw licht geworpen op de vraag naar behandelingen in de gezondheidszorg, die verder onderzocht moet worden. Een herschikking van middelen - het vrijmaken van middelen en bijgevolg de herinvestering - is een dringende prioriteit voor duurzame en veerkrachtige Europese gezondheidszorgstelsels.
Voor cross-overinterventies waarbij meerdere sectoren of grenzen betrokken zijn, betekent dit dat moet worden vastgesteld waar deze activa zich bevinden en hoe ze worden gebruikt binnen strategische en interventiespecifieke waardeketens (meest waardevolle activiteitsgebieden) en netwerken. Er zijn verschillende manieren om een adequaat proces van desinvestering en herinvestering mogelijk te maken. Om effectief te zijn, moeten deze processen dat zijn transparant, systematisch en expliciet om het potentieel voor desinvestering in bepaalde interventies en technologieën te beoordelen.
Case studies
De Prioritatiekader (PF) is een instrument om prioriteiten te stellen bij beslissingen over investeringen in de volksgezondheid in Engeland. Het biedt een platform om lokale autoriteiten te helpen beslissingen te nemen over de toewijzing van begrotingsmiddelen op een gestructureerde en transparante manier. Dit Framework is ontwikkeld door Volksgezondheid Engeland (PHE).
De PF bestaat uit acht essentiële stappen die over verschillende workshops kunnen plaatsvinden. Degenen die aan de workshops deelnemen, zijn idealiter belanghebbenden van elk van de gezondheidsprogramma's in kwestie.
Stap 1 definieert de criteria waaraan programma's zullen worden geëvalueerd. Tijdens deze fase van het proces worden operationele criteria geselecteerd, die de sleutelfactoren vertegenwoordigen van wat er binnen elke lokale autoriteit moet worden bereikt, en vervolgens worden gewichten toegepast op elk van de criteria in Stap 2. De gewichten die aan elk worden toegekend, vertegenwoordigen het belang van elk criterium ten opzichte van alle andere.
Stap 3 verzamelt bewijsmateriaal van elk programmagebied dat relevant is voor de criteria. Het verzamelde bewijs heeft betrekking op wat mogelijk zou kunnen worden bereikt door elk programmagebied op basis van elk criterium.
Stap 4 beoordeelt elk van de programma's op een schaal van 1 tot 5. Hogere scores geven aan welke programmagebieden het beste potentieel hebben om positieve resultaten te behalen.
Gedurende Stap 5 de gewichten die aan de criteria werden toegekend en de scores die aan de programmagebieden werden toegekend, worden gecombineerd om een totaalscore te berekenen. Deze eindscore geeft het algemene resultaat weer van wat mogelijk zou kunnen worden bereikt door elk van de programmagebieden.
Stap 6 wordt gebruikt om bewijs te verzamelen over de huidige uitgaven en resultaten van de programmagebieden. Stap 7 wijst scores toe, waarbij de score wordt gebaseerd op het bewijs van de huidige prestaties van de programma's tegen 3 maatregelen: investering, resultaten en haalbaarheid. Elk programma krijgt een score van 1 tot 5 op elk van deze maatregelen. Al met al geeft de score in numerieke vorm een duidelijke weergave van hoe de opleidingen het momenteel doen.
Eindelijk in Stap 8, de PF doet aanbevelingen over het handhaven, verhogen of verlagen van de huidige begrotingstoewijzingen. De belanghebbenden hebben dan de keuze om het advies te volgen of om hun eigen acties te beslissen in het licht van andere contextuele factoren.
In Wales, werd een nationale oefening voor programmabudgettering en marginale analyse (PBMA) afgerond door Volksgezondheid Wales. Bij de oefening werd gekeken naar interventies op het gebied van de volksgezondheid op nationaal niveau, waarbij rekening werd gehouden met de NHS-diensten en die van openbare en particuliere partners 1Edwards, RT, Charles, JM, Thomas, S., Bishop, J., Cohen, D., Groves, S., & Bradley, P. (2014). Een nationale programmabudgettering en marginale analyse (PBMA) van uitgaven voor gezondheidsverbetering in heel Wales: desinvestering en herinvestering gedurende de levensloop. BMC volksgezondheid, 14 (1), 837.. De PBMA kan worden gebruikt als een middel om de mening van deskundigen te gebruiken als onderdeel van op feiten gebaseerde besluitvorming. Het is een proces dat helpt besluitvormers de impact van gezondheidszorgmiddelen te maximaliseren op de gezondheidsbehoeften van een lokale bevolking of voldoen aan andere gespecificeerde doelen, zoals rechtvaardigheidsoverwegingen.
Programmabudgettering is een beoordeling van de toewijzing van middelen uit het verleden in gespecificeerde programma's, met het oog op het volgen van toekomstige toewijzing van middelen in diezelfde programma's. Er werd een panel van deskundigen opgericht met vertegenwoordigers van Public Health Wales, de regering van Wales, NHS Health Boards, de derde sector, de lokale overheid en eerstelijnszorg. De resultaten identificeerden een budget van £ 15.1 miljoen, verdeeld over 10 prioriteitsgebieden van de Welshe regering en 6 levensloopfasen. Bij gebrek aan bewijs adviseerde het panel een totale desinvestering in 7 van de 25 initiatieven waardoor £ 1.5 miljoen aan middelen vrijkwam, en een gedeeltelijke desinvestering in nog eens drie interventies, waardoor £ 3 miljoen aan middelen vrij kwam om opnieuw te worden geïnvesteerd.