Woordenlijst

Medefinanciering is ontwikkeld door de Verenigde Naties Ontwikkelings Programma en collega's. Het is een benadering waarbij twee of meer sectoren of budgethouders, elk met verschillende ontwikkelingsdoelstellingen, een interventie of een breder investeringsgebied co-financieren, waardoor hun respectieve doelstellingen gelijktijdig worden bevorderd. Voor medefinanciering zijn geen extra middelen of kapitaalinvesteringen nodig. Het helpt eerder de toewijzing van bestaande middelen over sectoren te optimaliseren om sectoroverschrijdende resultaten te maximaliseren.

De medefinancieringsmethodiek vereist dat verschillende overheidsdiensten, sectoren of budgethouders dit doen bewegen buiten hun huidige silo's en werk samen. Dit omvat door middel van effectief sectoroverschrijdend bestuur, planning en financieringsmechanismen via hun interinstitutionele en coördinatiemechanismen.

Investeringen in de gemeenschap werkt door een aandeel in een onderneming te verkopen aan mensen in de gemeenschap. Leden van een gemeenschap die ten goede komt aan de samenleving kunnen aandeelhouder worden in de gemeenschap en investeren in lokale ondernemingen die goederen en diensten leveren die aan de lokale behoeften voldoen. Leden verwachten een bescheiden rendement op hun investering.

Het te betalen rendement is gebaseerd op het principe dat de rente niet meer mag zijn dan voldoende is om de investering aan te trekken en te behouden. Leden beleggen met dien verstande dat ze primair worden beloond via een sociaal dividend in plaats van een monetair dividend.

Deze afstemming op de lange termijn van de belangen van eigenaren, investeerders en klanten vormt de kern van de beweging voor gemeenschapsondernemingen: het gemeenschapsdoel van de onderneming is het belangrijkste motief voor investeringen. De centrale taak van alle gemeenschapsaandeleninitiatieven is het opbouwen van lidmaatschap.

Crowdfunding is een manier om geld in te zamelen om projecten, 'startende' bedrijven of liefdadigheidsevenementen te financieren. Het stelt fondsenwervers in staat om via online platforms geld in te zamelen bij een groot aantal mensen. De platforms moeten worden beheerd en beheerd om ervoor te zorgen dat het ingezamelde geld naar de beoogde partijen gaat. Sommige platforms zullen echter een percentage van de vergoeding vragen om de crowdfundingactiviteiten te beheren, maar dit kan op alles of niets zijn (dit betekent dat als u uw doelstelling niet haalt, u hun vergoeding niet betaalt en al het geld wordt teruggegeven).

Crowdfunding wordt meestal gebruikt als een manier om toegang te krijgen tot alternatieve fondsen. Het is een innovatieve manier om fondsen te werven voor nieuwe projecten en kan een manier zijn om een ​​gemeenschap te cultiveren die is gebaseerd op het nieuwe project - bijvoorbeeld een maatschappelijk probleem of probleem.

De meeste soorten crowdfunding zijn:

• Peer-to-peer-leningen: De menigte leent geld aan een bedrijf met dien verstande dat het geld met rente wordt terugbetaald. Het lijkt erg op traditioneel lenen bij een bank, behalve dat u leent van veel investeerders.
• Equity crowdfunding: Verkoop van een belang in een bedrijf aan een aantal investeerders in ruil voor investering. Het idee is vergelijkbaar met hoe gewone aandelen worden gekocht of verkocht op een effectenbeurs, of aan een risicokapitaal.
• Op beloningen gebaseerde crowdfunding: Individuen doneren aan een project of bedrijf met de verwachting dat ze in een later stadium een ​​niet-financiële beloning ontvangen, zoals goederen of diensten, in ruil voor hun bijdrage.
• Crowdfunding op basis van donaties: Individuen doneren kleine bedragen om te voldoen aan de grotere financieringsdoelstelling van een specifiek liefdadigheidsproject, zonder daarbij financieel of materieel rendement te ontvangen.
• Winstdeling / inkomstendeling: Bedrijven kunnen toekomstige winsten of inkomsten delen met de massa in ruil voor financiering nu.

An investeringen in aandelen is een investering door de aankoop van aandelenkapitaal. Als de juridische structuur van een maatschappelijke organisatie het toelaat (dwz een vennootschap op aandelen), kan ze haar aandelen verkopen aan individuen of instellingen. Het geld kan vervolgens worden gebruikt voor start-, groei- of werkkapitaal.

Een vennootschap met beperkte aansprakelijkheid kan een deel of alle aandelen aan investeerders verkopen. Dit kan echter het eigendom van en de controle over het bedrijf verwateren, aangezien aandeelhouders mogelijk hun eisen aan het managementteam kunnen stellen om de operationele strategie te wijzigen. Beleggers zullen ook dividenden verwachten, dus niet alle fondsen zullen opnieuw worden geïnvesteerd in het bedrijf.

A Effectbeoordeling van ongelijkheden op gezondheidsgebied (HIIA) is een hulpmiddel om de impact op mensen te beoordelen van het toepassen van een voorgesteld, nieuw of herzien beleid of praktijk. HIIA beoordeelt de impact op; ongelijkheden op gezondheidsgebied, mensen met beschermde kenmerken, mensenrechten en sociaaleconomische omstandigheden. Veel beleidsmaatregelen, plannen, voorstellen of besluiten kunnen gevolgen hebben voor de gezondheid en mogelijk de ongelijkheden op gezondheidsgebied vergroten. Door een HIIA uit te voeren, kunnen de mogelijke effecten worden overwogen en actie worden ondernomen om die effecten te verminderen.

 Effectbeoordelingen helpen om:

• zorgen voor non-discriminatie
• verbreden de toegang tot kansen
• behartigt de belangen van mensen met beschermde kenmerken.

De HIIA moet worden uitgevoerd wanneer het beleid, het plan of het financiële instrument nog in ontwerp is. Het moet goed genoeg ontwikkeld zijn om de mogelijke effecten te begrijpen, maar niet zo ver ontwikkeld dat veranderingen niet mogelijk zijn als resultaat van de beoordeling.

Bezoek voor informatie deze pagina van NHS Schotland.

Gezondheidsbevorderende diensten kan worden gedefinieerd als elke activiteit die wordt georganiseerd door een openbare dienst of een andere organisatie / instelling die verder gaat dan een focus op individueel gedrag en een breed scala aan sociale, economische en ecologische interventies.

Gezondheidsbevordering is het proces waarbij mensen de controle over hun gezondheid kunnen vergroten en deze kunnen verbeteren. Het vertegenwoordigt een alomvattend sociaal en politiek proces, dat acties omvat ter verbetering van de vaardigheden en het vermogen van individuen om de controle over de determinanten van gezondheid te vergroten, en acties om de sociale, ecologische en economische omstandigheden te veranderen om hun impact op de volksgezondheid en de individuele gezondheid aan te pakken.

Ga naar het eerste hoofdstuk van onze gids voor meer informatie over gezondheidsbevordering en waarom het belangrijk is 'Wat is gezondheidsbevordering?'

De aftrek van een specifieke belasting voor een bepaald uitgavendoel.

De InvestEU programma bouwt voort op het Investment Plan voor Europa. Tijdens de volgende EU-begrotingsperiode 2021-2027 zullen het Europees Fonds voor strategische investeringen en 13 momenteel beschikbare financiële instrumenten van de EU worden samengebracht.

Het InvestEU-programma brengt het Europees Fonds voor strategische investeringen en 13 momenteel beschikbare financiële instrumenten van de EU samen. Het programma, dat ten minste € 650 miljard aan extra investeringen genereert, beoogt een extra impuls te geven aan investeringen, innovatie en het scheppen van banen in Europa.

Voor meer informatie, bezoek deze pagina over InvestEU en andere financieringsvormen.

A lening is een traditionele financieringsvorm waarbij een geldbedrag wordt geleend dat moet worden terugbetaald, meestal met rente. EEN beveiligde lening is er een die wordt beschermd (voor de emittent - door onderpand) tegen materiële activa, zoals gebouw, uitrusting en grond.

De lener zal een materieel actief, zoals een gebouw of uitrusting, in pand geven om een ​​lening te ontvangen. In geval van wanbetaling kan de geldschieter bezit nemen van het actief dat vervolgens kan worden verkocht om de lening terug te verdienen.

Leningen kunnen betrekking hebben op een standby-faciliteit Dit is een toezegging van een geldschieter om een ​​bepaald bedrag voor een bepaalde periode (dwz een kredietlijn) voor een bepaald project voor te schieten, dat alleen mag worden opgenomen als de gebudgetteerde inkomsten niet worden gerealiseerd.

Sociale uitkomsten samentrekken, ook wel bekend als uitkomsten fondsen, is een nieuw mechanisme voor investeringen in gezondheidsbevorderende diensten. Social outcomes contracting (SOC), ook wel bekend als uitkomstenfondsen, zijn contracten waarin alleen betalingen worden gedaan wanneer vooraf overeengekomen sociale (of gezondheidsbevorderende) resultaten worden behaald door het gefinancierde programma / organisatie.

Klik hier voor meer informatie over sociale uitkomstcontracten.

Betaling door resultaten, ook wel betalingen per resultaat genoemd, is de praktijk van betalende aanbieders voor het leveren van diensten nadat overeengekomen resultaten zijn behaald. Het voordeel voor een servicecommissaris van dit model is dat publiek geld pas wordt uitgegeven als de resultaten worden behaald, dus geld wordt niet besteed aan onproductieve diensten. Het is echter gebleken dat betaling door resultaatregelingen complex en kostbaar is om op te zetten, en vaak betekenen dat aanbieders een zeer hoog risiconiveau nemen.

Payment by Results omvat een assortiment van verschillende modellen, waaronder:

• Binair model: De aanbieder moet een absoluut doel behalen. Het model is binair in die zin dat er een absoluut ja / nee-onderscheid is in het al dan niet ontvangen van betaling; betaling wordt niet beoordeeld voor het behalen van mindere resultaten. Een voorbeeld is het werkprogramma waarbij servicegebruikers voor een bepaalde periode weer aan het werk moeten of geen resultaat wordt gefinancierd.
• Frequentieschema: In tegenstelling tot het binaire model, worden beloningen gespreid langs de overeengekomen frequentie van resultaten, waarbij betalingen toenemen naarmate de resultaten toenemen. Dit was het model dat werd gebruikt in pilots van het ministerie van Justitie om recidivecijfers aan te pakken.
• Hybride subsidie ​​en betaling per resultaatmodel: Dit is een gemengd model waarbij de kosten voor het leveren van een dienst worden gefinancierd, maar aanvullende betalingen worden beloond als bonussen als er aan het einde van een programma extra effecten worden aangetoond.

Vrijwilligerswerkaanbieders, met name kleinere organisaties, hebben meestal starters- en inkomstenfinanciering nodig om een ​​dienst te kunnen leveren. Bij betaling door resultaatcontracten kan deze financiering worden verstrekt door een hoofdcontractant of door een sociale investeerder in de vorm van een lening of een social impact bond.

Social Impact Bonds (SIB), ook wel bekend als een betalen voor succes (PFS) -model, zijn een vorm van op resultaten gebaseerde contracten tussen de publieke en private sector. De eerste stemt ermee in te betalen voor substantiële verbetering van de sociale resultaten voor een specifieke populatie, waardoor de kosten van de publieke sector op de lange termijn zullen dalen. De private sector betaalt in eerste instantie voor interventie, die wordt geleverd door dienstverleners met een bewezen staat van dienst. De private sector zal alleen worden terugbetaald als er een significante sociale impact wordt bereikt. Social Impact-obligaties zijn ontworpen om de uitdagingen aan te gaan die overheden hebben bij het investeren in preventie en vroegtijdige interventie.

Ze verkleinen de risico's van mislukking en halen impact-investeerders binnen die innovatie willen testen en succesvolle programma's willen opschalen. Investeerders bieden flexibele financiering aan programma's die zijn ontworpen om in te spelen op de behoeften van kwetsbare groepen om hun leven te verbeteren.

Liefdadigheidsinstellingen en sociale ondernemingen kunnen obligaties uitgeven (Charitatieve obligaties) als een vorm van langlopende schulden om de bedrijfsactiviteiten uit te breiden. Een organisatie kan mogelijk obligaties uitgeven als ze een levensvatbare onderliggende bron van inkomsten heeft waarmee ze de obligatiehouders kan terugbetalen (bijvoorbeeld een organisatie die een keten van liefdadigheidswinkels exploiteert).

In sommige gevallen kunnen beleggers de terugbetaling ook in niet-geldelijke voorwaarden ontvangen, zoals de goederen en diensten die door de onderneming worden geleverd. Daarnaast kan belastingvermindering voor investeerders worden verleend door centrale overheden. Hierdoor kunnen beleggers bijvoorbeeld hun belastingaanslag gedurende vijf jaar met 5 procent per jaar verlagen.

Bezoek dit voor meer informatie over SIB's financiering met maatschappelijke impact.

Quasi-eigen vermogen, ook bekend als investering in inkomstenparticipatie, wordt gewoonlijk gestructureerd als investeringen waarbij het financiële rendement wordt berekend als een percentage van de toekomstige inkomstenstromen van de deelneming en bruggen tussen schulden en eigen vermogen en beoogt enkele van de kenmerken van beide te weerspiegelen.

Een quasi-eigenvermogensinvestering kan een nuttige financieringsbron zijn wanneer schuldfinanciering ongepast of te duur is voor liefdadigheidsinstellingen of sociale ondernemingen, of wanneer aandelenkapitaal mogelijk niet mogelijk is vanwege de juridische structuur van de deelneming. In tegenstelling tot een lening is deze investering afhankelijk van de financiële prestaties van de organisatie. Als toekomstige verwachte financiële prestaties niet worden behaald, wordt een lager of mogelijk nul financieel rendement uitgekeerd aan de belegger. Omgekeerd, als de prestaties beter zijn dan verwacht, kan een hoger financieel rendement worden betaald.

Een quasi-eigenvermogensinvestering kan zo worden gestructureerd dat het rendement ervan wordt gemaximeerd (bijv. Betalingen voor inkomstenparticipatie mogen niet meer bedragen dan het dubbele van de oorspronkelijke investeringsomvang) of beperkt zijn in duur (bijv. Het recht op inkomstenparticipatie vervalt na een bepaalde periode) .

Rendement op investering is een maatstaf voor het behalen van een aanzienlijk investeringsrendement en omvat verschillende methodologieën, die niet eenvoudig zijn maar die een beter begrip verdienen. Dit zijn de belangrijkste relevante aspecten.

Er is de conventionele maatstaf voor financiële winstgevendheid van de Interne rentevoet (IRR) die bijvoorbeeld door bedrijven of financiële instellingen wordt gebruikt voor gebieden met betrouwbare prijzen. Evenzo is het Economisch rendement (ERR) wordt gebruikt door openbare instellingen zoals de Europese Investeringsbank.

Overheden of bedrijven evalueren de efficiëntie van investeringen, projecten en programma's door te rekenen binnen een “Kosten-batenanalyse”(CBA) kader. Een kosten-batenanalyse is een proces om beslissingen te analyseren. Een analist somt de voordelen van een situatie of actie op en trekt vervolgens de kosten van het ondernemen van die actie af. Analisten kunnen modellen bouwen om een ​​geldwaarde (euro, dollar, enz.) Toe te kennen aan immateriële items, zoals de voordelen en kosten die gepaard gaan met het bouwen van een infrastructuurproject zoals een nieuw ziekenhuis, een nieuwe weg of een spoorlijn.

Specifiek voor het gebied sociale impact is er een ontwikkeling geweest van de index van Sociaal rendement (SroI). Helaas is de methodologie voor deze specifieke statistiek nog lang niet opgelost. Het bevat een verscheidenheid aan elementen, die verschillend worden gewaardeerd afhankelijk van de analist: betrokkenheid van belanghebbenden, articulatie van veranderingsprocessen, waar mogelijk monetarisering, transparantie enz. Ondanks de naam is SroI verwarrend genoeg helemaal niet echt een rendement, omdat het ligt dichter bij een baten-kostenverhouding.

Internal rate of return (IRR) is een rentetarief dat een netto contante waarde van nul oplevert wanneer het wordt toegepast op een verwachte kasstroom van een actief, verplichting of financiële beslissing. Deze rentevoet, waarbij de contante waarde van de in- en uitstroom van kasmiddelen gelijk is, is het interne rendement voor een project in kwestie, en de beslissing om het project aan te nemen zou afhangen van de omvang ervan in vergelijking met de kapitaalkosten. In gewone taal betekent dit de snelheid waarmee een investeringsproject rendement belooft te genereren tijdens zijn nuttige levensduur. Met andere woorden, het wordt gebruikt om de winstgevendheid van potentiële investeringen te schatten.

Economisch rendement (FOUT) is een rentetarief waartegen de kosten en baten van een project, verdisconteerd over de looptijd, gelijk zijn. ERR verschilt van het financiële rendement doordat het rekening houdt met de effecten van verschillende fiscale maatregelen (belastingvoordelen, subsidies) om de werkelijke kosten van het project te berekenen. Daarnaast kunnen ERR's een inkomen of toegevoegde waarde omvatten die naar verwachting zal worden gegenereerd door milieu- en sociale verbeteringen, zoals het effect van schoon water op gezondheidsresultaten, of verbeterde opleidingsresultaten van vrouwen op het inkomen.

Kosten-batenanalyse (KBA) is een systematische benadering voor het schatten van de sterke en zwakke punten van alternatieven die worden gebruikt om opties te bepalen die de beste benadering bieden om voordelen te behalen met behoud van besparingen. Op een eenvoudiger manier is het een methode om tot beslissingen te komen door de kosten van activiteit te vergelijken met de baten ervan. KBA is een beoordeling die in geld de waarde van alle gevolgen van de activiteit kwantificeert.

Sociaal rendement op investering (SROI) vergelijkt de netto contante waarde van de baten met de netto contante waarde van de geïnvesteerde middelen, maar streeft ernaar dit te doen door rekening te houden met het hele scala aan gegenereerde waarde, buiten de enge micro-economische dimensie. SROI kijkt niet alleen naar de voordelen die voor de investeerder worden gegenereerd, maar richt zich ook op welke maatschappelijke waarde is gecreëerd voor de samenleving, inclusief andere groepen belanghebbenden. Over de definitie van SROI wordt nog steeds veel gedebatteerdxc.

RoI-rekenmachine, ontwikkeld door het Commonwealth Fund, is bedoeld om gemeenschapsorganisaties en hun partners in het hele gezondheidssysteem te helpen bij het plannen van duurzame financiering voor sociale diensten aan patiënten met hoge behoeften en hoge kosten. De tool is bedoeld voor zorgstelsels, medische zorgverleners en sociale dienstverleners om duurzame financiële regelingen te onderzoeken, structureren en plannen om de levering van diensten te ondersteunen. Het basisalgoritme van de tool berekent het financiële rendement van partnerschappen door de kosten van het aanbieden van sociale diensten af ​​te trekken van de financiële voordelen van vermeden medische gebeurtenissen.

Om de tool te gebruiken, zal het nodig zijn om in te schatten wat de totale medische kosten van de beoogde bevolking zouden zijn bij standaardzorg, dat wil zeggen bij afwezigheid van sociale diensten. - https://www.commonwealthfund.org/roi-calculator

A zonde belasting is een accijns die specifiek wordt geheven op bepaalde goederen die schadelijk worden geacht voor de samenleving en individuen, bijvoorbeeld alcohol en tabak, snoep, frisdrank, fastfood en suiker. Zondebelastingen worden gebruikt om individuen af ​​te schrikken van gedrag dat schadelijk is voor hun gezondheid of sociaal ongewenst. Hun doel is om de vraag naar schadelijke producten te verminderen door hun prijs te verhogen. De inkomsten die worden gegenereerd door zondebelastingen kunnen worden gebruikt om initiatieven te financieren die gericht zijn op het verbeteren van de volksgezondheid.

De sociale determinanten van gezondheid (SDOH) zijn de omstandigheden waarin mensen worden geboren, groeien, werken, leven en ouder worden, en de bredere reeks krachten en systemen die de omstandigheden van het dagelijks leven bepalen. Deze krachten en systemen omvatten economisch beleid en systemen, ontwikkelingsagenda's, sociale normen, sociaal beleid en politieke systemen.

Sociale determinanten worden gevormd door de verdeling van geld, macht en middelen op mondiaal, nationaal en lokaal niveau. Hun verdeling kan op zijn beurt worden gewijzigd door de implementatie van beleid. Er is aangevoerd dat de sociale gezondheidsdeterminanten verantwoordelijk zijn voor een groot deel van de ongelijkheid in gezondheid binnen en tussen landen.

De sociale gradiënt verwijst naar de lineaire of stapsgewijze afname van de gezondheid die gepaard gaat met een afnemende sociale positie. Het vertegenwoordigt de associatie tussen sociaaleconomische positie en gezondheid voor de hele bevolking. Hoe gezondheid ook wordt gemeten, er is meestal een gradiënt waarbij hoe meer sociaal bevoorrecht een persoon of groep is, hoe beter hun gezondheid is. In de loop van de tijd neigt de gradiënt als geheel naar boven te verschuiven omdat de gezondheid van de meeste groepen verbetert. De mate en snelheid van verbetering is echter meestal groter in meer bevoordeelde sociale groepen, wat betekent dat relatieve verschillen, en dus de mate van ongelijkheden, ook de neiging hebben om toe te nemen. Zie ook: Ongelijkheden in gezondheid.

Obligaties met sociale impact (SIB), ook wel bekend als een pay-for-success (PFS) -model, zijn een vorm van op resultaten gebaseerde contracten tussen de publieke en private sector. De eerste stemt ermee in te betalen voor substantiële verbetering van de sociale resultaten voor een specifieke populatie, waardoor de kosten van de publieke sector op de lange termijn zullen dalen. De private sector betaalt in eerste instantie voor interventie, die wordt geleverd door dienstverleners met een bewezen staat van dienst. De private sector zal alleen worden terugbetaald als er een significante sociale impact wordt bereikt. Social Impact-obligaties zijn ontworpen om de uitdagingen aan te gaan die overheden hebben bij het investeren in preventie en vroegtijdige interventie.

Ze verkleinen de risico's van mislukking en halen impact-investeerders binnen die innovatie willen testen en succesvolle programma's willen opschalen. Investeerders bieden flexibele financiering aan programma's die zijn ontworpen om in te spelen op de behoeften van kwetsbare groepen om hun leven te verbeteren.

Liefdadigheidsinstellingen en sociale ondernemingen kunnen obligaties uitgeven (Charitatieve obligaties) als een vorm van langlopende schulden om de bedrijfsactiviteiten uit te breiden. Een organisatie kan mogelijk obligaties uitgeven als ze een levensvatbare onderliggende bron van inkomsten heeft waarmee ze de obligatiehouders kan terugbetalen (bijvoorbeeld een organisatie die een keten van liefdadigheidswinkels exploiteert).

In sommige gevallen kunnen beleggers de terugbetaling ook in niet-geldelijke voorwaarden ontvangen, zoals de goederen en diensten die door de onderneming worden geleverd. Daarnaast kan belastingvermindering voor investeerders worden verleend door centrale overheden. Hierdoor kunnen beleggers bijvoorbeeld hun belastingaanslag gedurende vijf jaar met 5 procent per jaar verlagen.

Voor meer informatie over SIB's kunt u dit hoofdstuk over financiering met sociale impact bezoeken.

'Harde' sociale infrastructuur kan bestaan ​​uit het bouwen van gezondheidscentra, sociale huisvesting van goede kwaliteit, duurzame transportinfrastructuur, speeltuinen of groene ruimtes.

'Zachte' sociale infrastructuur investeringen omvatten de ontwikkeling van vaardigheden van het personeel, gemeenschapsprogramma's, welzijnsadviesdiensten, preventie en vroege interventies, en persoonsgerichte benaderingen.

Sociale uitkomsten krimpen, ook wel uitkomstenfondsen genoemd, is een nieuw mechanisme voor investeringen in gezondheidsbevorderende diensten. Social outcomes contracting (SOC), ook wel bekend als uitkomstenfondsen, zijn contracten waarin alleen betalingen worden gedaan wanneer vooraf overeengekomen sociale (of gezondheidsbevorderende) resultaten worden behaald door het gefinancierde programma / organisatie.

Klik hier voor meer informatie over sociale uitkomstcontracten.

Maatschappelijk verantwoord beleggen is een methode om beursgenoteerde of niet-beursgenoteerde bedrijven te selecteren om in te investeren, op basis van een combinatie van hun financiële prestaties en de manier waarop ze omgaan met sociale en ecologische prestaties.

SRI wordt vaak verward met op solidariteit gebaseerde financiering, ondanks dat het zeer verschillende concepten zijn.

Op solidariteit gebaseerde financiering is een actievere manier om investeringsmogelijkheden te identificeren in kleine of middelgrote niet-beursgenoteerde ondernemingen die zijn opgericht met de specifieke missie om een ​​aanhoudende sociale en / of ecologische uitdaging aan te pakken.